Signeren op Horse Event is echt een cadeautje.

In 2009 verscheen mijn allereerste kinderboek. Het was ‘Aurea de gouden pony’ en ik was heel trots op het boek en de start van de Gouden Paarden-serie. Half september van dit jaar verscheen bij uitgeverij Kluitman mijn tiende boek in de serie en deze keer ging het om ‘De heimwee van Faxi, een boek over een IJslands paard. En ja, ik was toch best wel weer trots op dit boek, maar ik heb de laatste tijd ook wel zo mijn twijfels. Vinden kinderen nog steeds wel leuk wat ik schrijf? 

Laat ik eerst zeggen dat ik niets te klagen heb als het gaat om het aantal boeken dat elk jaar van de serie wordt verkocht, want dat is zeker voor kinderboeken best groot. Maar kopen ouders en vriendinnen niet een boek uit de serie omdat ze weten dat hun kind of vriendin gek is op paarden? Of omdat ze weten dat hij of zij al eens een boek in de serie heeft gelezen en dat mooi vond? 

Als schrijver kom je maar heel weinig in contact met de kinderen die je boeken lezen en dat maakt je soms onzeker. Schrijven is best een eenzaam beroep. Als ik een boek schrijf, dan sluit ik me op in het tuinhuis en zit daar dagenlang alleen te typen. En ik ga daar dan van tobben. Is het wel leuk? Is het wel nieuw? Is het wel spannend? Is het niet te zielig? En ik denk de laatste jaren ook steeds vaker: Heb ik dit niet al een keer eerder gebruikt? 

Weggooien 

Uiteindelijk wordt het zelfs zo erg, dat ik erover begin na te denken om het hele boek maar weg te gooien en opnieuw te beginnen. Ik heb dat in het verleden ook een paar keer gedaan, maar dat mag ik nu niet meer van de redacteur van Kluitman. ‘Stuur het eerst maar een keer naar mij,’ zei ze en dat doe ik nu soms tijdens het schrijven. Zij geeft dan aan waar het verhaal nog sterker kan, maar heel vaak zegt ze alleen maar dat het echt heel goed is en dat ik verder moet schrijven. 

Zo komt het dat er boeken van mij verschijnen, waar ik helemaal niet zo zeker van ben. Waarvan ik de verhaallijn of de spanningsboog helemaal niet zo geweldig vind. Of dat ik zo vaak heb teruggelezen dat het verhaal helemaal niet meer voor mij leeft. Maar sinds een paar jaar weet ik wat de oplossing is. Ik ga signeren op Horse Event. 

Media Boekservice 

Een paar jaar geleden werd ik door Katinka van de Weerden van paardenboekhandel Media Boekservice uitgenodigd om op Horse Event een uurtje te komen signeren. Ik twijfelde eerst, want ik kon me niet voorstellen dat iemand zou zitten wachten op een handtekening van mij in een boek. Maar ze bood me vrijkaartjes aan en toen besloot ik dat ik best een uurtje op een stoel in de stand van de boekhandel kon zitten en de rest van de dag op Horse Event door brengen. 

Horse Event is een fantastische jaarlijkse happening van drie dagen workshops, shows, demonstraties en lessen. Duizenden kinderen en volwassenen brengen Horse Event jaarlijks een bezoek. Bovendien is er altijd een enorme markt met alles wat met paardensport te maken heeft. Heerlijk om daar een dagje rond te lopen. Het is bovendien altijd net als er een nieuw boek van mij uit is, dus het is ook een mooie plek om mijn nieuwe boek te promoten. 

Rij voor mijn tafeltje 

Het eerste jaar was het signeren tot mijn verrassing al een behoorlijk succes en dus ging een jaar later opnieuw en stond er toen ik aankwam een rij meisjes met een boek op mij te wachten. Dit jaar vroeg Katinka of ik niet zowel op zaterdag als op zondag twee keer een uur wilde signeren. Nu werd de zaterdag afgelast vanwege het slechte weer, maar op zondag heb ik er bijna de hele dag gezeten en er stond constant een rij voor mijn tafeltje met kinderen die een boek van mij hadden gekocht en door mij wilden laten signeren. 

En weet je, dat is geweldig. Bijna al die kinderen vertelden me dat ze ál mijn boeken hebben gelezen. Dat ze met smart zaten te wachten op het nieuwe boek. En als ik er naar vraag kunnen ze amper bedenken wat het favoriete boek is. Maar als ik doorvraag blijkt dat bijna iedereen een ander favoriet boek heeft. Ze vertellen ook hoe geweldig ze dat boek vinden en waarom. En ze willen allemaal met mij op de foto! 

Ander mens 

Na zo’n middag ga ik als een ander mens naar huis. Weg zijn de twijfels of ik wel weer aan een nieuw boek in de serie moet beginnen. Ik heb die middag aan een heleboel kinderen beloofd dat er volgend jaar weer een nieuw boek is. En ja, als Katinka het goed vindt, dan kom ik weer op Horse Event om te signeren. Voor de kinderen, maar ook voor mijzelf. Want signeren op Horse Event is voor mij echt een cadeautje.